آن بلال صدق در بانگ نماز

حی را هی همی خواند از نیاز

تا بگفتند ای پیمبر نیست راست

این خطا اکنون که آغاز بناست

ای نبی و ای رسول کردگار

یک موذن کو بود افصح بیار

عیب باشد اول دین و صلاح

لحن خواندن لفظ حی عل فلاح

خشم پیغمبر بجوشید و بگفت

یک دو رمزی از عنایات نهفت

کای خسان نزد خدا هی بلال

بهتر از صد حی و خی و قیل و قال

وا مشورانید تا من رازتان

وا نگویم آخر و آغازتان

گر نداری تو دم خوش در دعا

رو دعا می خواه ز اخوان صفا